Dit was ... januari
Eerste keren, voornemens en veel mysterie en misdaad op mijn scherm – januari had het allemaal.
Hallo daar! Welkom bij mijn terugblik naar de voorbije maand waarin ik een dagboekfragment deel, samen met lees- en kijktips.
Het archief van de vorige edities van deze serie vind je hier. Je bent van harte uitgenodigd om in de reacties te delen hoe jouw maand was. 💬
👨👩👧 Gezin & ik
🎉 Welkom, nieuwe lezers!
Het lijkt erop dat steeds meer Nederlandstaligen hun weg naar Substack vinden, en dat doet mijn schrijvershart een vreugdedansje maken. In januari mocht ik zeven nieuwe abonnees verwelkomen, wat betekent dat we hier officieel met meer zijn dan een gemiddeld familie-etentje. Gezellig! 🤗
Zelf ontdekte ik nog enkele geweldige Substacks om te volgen:
, , en . Stuk voor stuk de moeite waard!
👧 De vele eerste keren van dochtermie
We gingen met onze dochter voor het eerst naar de kapper. Wat een avontuur! Of eigenlijk meer een strijd. Ze vindt het al verschrikkelijk als ik probeer een elastiekje in haar haar te krijgen – en dat terwijl ze met een staartje zo schattig is. Gelukkig hielp een fopspeen en een Bumba-filmpje op de smartphone om haar stil te doen zitten. De kapster knipte haar lange flosj eraf terwijl mijn dochter de hele zaak sceptisch gadesloeg. Missie geslaagd!
Sneeuw! Voor het eerst. Nou ja, bewust dan. Ik was helemaal in de ban: samen een sneeuwman maken! Mijn dochter? Die stond erbij en keek ernaar, met een blik van "Waarom dwarrelt dit zo raar?" Ik maakte de sneeuwman dus solo, terwijl zij voorzichtig een beetje sneeuw aanraakte, alsof het iets buitenaards was.
Eerste keer een luierbroekje. Een klein succesje! Ze vindt ze leuk, trekt ze soms al zelf uit, en veegt zelf haar poepje proper (bij een plasluier).
Ook een primeur: zelf haar jas aantrekken. Af en toe hangt haar kap ondersteboven tussen haar benen en paradeert ze trots door de kamer alsof dat de bedoeling is.
Haar empathische fase is ook begonnen. Als ze mij per ongeluk pijn doet – bijvoorbeeld door enthousiast met een doosje tegen mijn hoofd te rammen – komt ze meteen met een troostend kusje of een aai over mijn bol.
De keukenprinses in haar ontwaakt ook. We bakten voor het eerst samen koekjes. De koekjes werden een gezondere versie van zandkoekjes, en ondanks wat chaos – lees: bloem overal behalve in de kom – waren ze heerlijk.
Ze benoemde voor het eerst een dier correct: ‘koe’… al blijft een paard ‘paa' en een hond ‘wawa’. En verder wijst ze overal heen en brabbelt alsof ze een verhaal vertelt. Ik luister aandachtig, al heb ik vaak geen flauw idee wat ze bedoelt. Gewoon ja knikken en lachen, dat werkt prima.
Dan een bouwkundig hoogtepunt: haar eerste echte toren van stenen. Ze kon al wat stapelen, maar nu zit er serieus structuur in. Terwijl zij geconcentreerd een toren bouwt, kijk ik stiekem met trots toe.
De maand eindigde helaas met een minder vrolijke noot. Mijn bompa stierf op 22 januari, twee dagen voor zijn 87e verjaardag. Het was haar eerste begrafenis. Een mooie dienst vol herinneringen aan zijn vrijgevigheid, vriendelijkheid en zijn eeuwige glimlach. Hij zal gemist worden. ❤️🥀
🚴 Wat wil ik in februari anders doen?
Meer sporten, want de weegschaal flirt gevaarlijk met de 65 kilo. Niet dat dit getal symbolisch is, maar ik voel me gewoon niet helemaal lekker in mijn vel. Dus: meer beweging, iets gezonder eten (met de nadruk op iets), en dan kijken we wel wat er gebeurt. Elke zondag na mijn wekelijkse joggingsessie sta ik op de weegschaal. En ik hoop vooral dat de cijfers eindelijk eens bergaf gaan in plaats van bergop – want joggen moet toch voor iets goed zijn, toch?
Naast meer beweging, ben ik ook toe aan meer rust. Klinkt logisch, toch? Ik merk dat ik in januari meer last had van migraine waardoor ik mij vaak erg vermoeid voelde.
💬 Wat is jouw favoriete manier om in beweging te blijven? Ben je meer van het joggen, fietsen of… bankhangen met een excuus?
Reageer op deze e-mail of laat een reactie achter in de comments.
✍️ Leesvoer
Inspirerende artikels, weetjes of grappige verhalen die ik graag met jullie deel:
Mara schreef het prachtige gedicht ‘Winterslaap’.
Fragment:Ik ben in winterslaap
Drink kopjes thee en lees een hoofdstuk
Draai me nog eens om
Totdat de zon aanbelt en vraagt
Of ik buitenspelen kom.Volgens
groeit creativiteit door er ruimte voor te maken, maar je moet jezelf toestemming geven om je inspiratie achterna te gaan. Dat is één van de redenen waarom ik besloot om minder te gaan werken.
📚 Ik las
Als je houdt van romantiek met een vleugje frustratie, dan zit je goed met Een dag in december. Verwacht geen literaire hoogstandje, maar gewoon een fijne feelgoodroman die perfect is voor winterse dagen. ★★★☆☆
Het eeuwige leven is een prachtige mix van geschiedenis, filosofie en humor. Het leest als een reis door de tijd, maar uiteindelijk is het een verhaal over hier en nu. Perfect voor iedereen die eens met andere ogen naar zijn eigen leven wil kijken, of voor wie altijd al wilde weten hoe het is om met Shakespeare een biertje te drinken. ★★★★☆
Wat ik écht van deze boeken vond? Dat lees je hieronder.👇
📘 Letterliefde • Januari 2025
📺 Ik keek naar
Squid Game 2 ★☆☆☆☆
De tweede ronde van Squid Game is meer van hetzelfde, maar dan zonder ziel. Laat ik meteen met de deur in huis vallen: als je genoten hebt van de spelletjes in seizoen 1, dan zit je hier goed. Er zijn weer bizarre, bloederige uitdagingen, maar als je hoopt op een meeslepend verhaal of interessante karakterontwikkeling? Helaas.
Het lijkt wel alsof de makers zijn vergeten waarom het eerste seizoen zo'n hit was. De spanning, de maatschappelijke kritiek, het morele dilemma – allemaal weg. Wat we overhouden is een aaneenschakeling van spelletjes met her en der wat dialoog.
De hoofdpersonen – voor zover je ze zo kunt noemen – strompelen door het verhaal alsof ze er zelf ook niet helemaal in geloven. Onze oude bekende Gi-hun is er weer bij, maar zijn motivatie lijkt onduidelijker dan ooit. Wil hij gerechtigheid? Wraak? Een andere haarkleur? We zullen het nooit echt weten.
Natuurlijk, de productie ziet er nog steeds gelikt uit. De sets zijn indrukwekkend, de muziek zet de juiste toon, en de kostuums zijn zoals altijd iconisch. Maar een mooie verpakking maakt de inhoud niet beter.
Kortom, Squid Game 2 is als dat laatste stuk taart op een feestje: je neemt het omdat het er is, maar eigenlijk had je genoeg en smaakt het vooral naar spijt. Mijn advies? Kijk gewoon seizoen 1 nog een keer. Of beter nog: speel zelf een gezelschapsspel, minder bloederig en net zo leuk.
(7 afleveringen, Netflix, 2024)
Black Doves ★★★★☆
Spionage, moord, geheimen en... Keira Knightley die het allemaal moeiteloos aankan – Black Doves heeft het. Netflix trakteert ons op een spannende mix van actie, drama en typisch Britse humor. En laat ik eerlijk zijn: het werkt.
Vanaf de eerste aflevering zit je midden in de actie. Knightley speelt een mysterieuze spion die haar dubbelrol tussen familie en geheime missies met een indrukwekkende dosis nonchalance draagt. Ze is stoer, scherp en altijd voorzien van een gevatte opmerking.
Het verhaal zelf is niet baanbrekend. De klassieke ingrediënten zijn er: dubbelspel, achtervolgingen door smalle Londense steegjes en een snufje romantiek dat de boel net wat spannender maakt. Het voelt soms als een déjà vu van andere spionageseries, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de humor en het sterke acteerwerk.
Mijn conclusie: Spannend, grappig en heerlijk Brits. Keira Knightley schittert, en dat maakt Black Doves absoluut de moeite waard voor een avondje onderuit op de bank.
(6 afleveringen, Netflix, 2024)
Anthracite ★★★☆☆
Stel je voor: een piepklein dorpje in de Franse Alpen, compleet met mysterieuze verdwijningen, een creepy sekte uit het verleden en mensen met een heleboel geheimen. Dat is Anthracite in een notendop.
Ida, een digitale speurneus met een hoop familie-issues, en Jaro, een ex-bajesklant met een talent voor het aantrekken van problemen, duiken samen in een zaak die dertig jaar oud is. Wat volgt, is een verhaal vol duistere onthullingen, vage cultpraktijken en ‘oh nee, toch niet wéér’-momenten.
De serie heeft alles: spanning, sterke acteerprestaties en Alpenpanorama’s die je doen afvragen waarom je ooit een strandvakantie boekte. Oké, toegegeven, sommige plotwendingen voelen wat vergezocht.
Anthracite is perfect voor wie houdt van thrillers met een vleugje mysterie en een flinke dosis 'waar gaat dit heen?'. En de moraal van het verhaal? Blijf weg van sekten. Altijd.
(6 afleveringen, Netflix, 2024)
Nieuwsbrief gemist?
Dit verscheen in januari:
Wat tof dat je ruimte hebt gemaakt voor je creativiteit door minder te gaan werken! Een hele stap die naast die ruimte natuurlijk ook andere zaken met zich meebrengt en daardoor vaak niet genomen wordt. Heeft het je gebracht wat je had verwacht?
Dat is weer een leuke terugblik! Dank je wel.
En wat ook een mogelijkheid is om rust te vinden: maar 1 keer per maand op de weegschaal staan, ervaar ik als heel kalmerend en meer dan genoeg. 😉
En een fijne, korte februari toegewenst ( mooie maand om te oefenen met minder op de weegschaal 🏆)
Groeten, Arjan