Dromen zijn vonkjes, maar wanneer steek je het vuur aan?
Ooit, als ik meer tijd heb...
We hebben het allemaal wel: zo’n droom die af en toe opduikt als je in de file staat of wanneer je gedachten afdwalen tijdens een saaie werkdag.
Iedereen droomt. Misschien wil je ooit nog die wereldreis maken, een marathon lopen of eindelijk jouw spaarrekening zien groeien tot een bepaald bedrag. Of iets eenvoudiger, dat ene gadget kopen dat je leven echt beter zal maken (ja hoor 😏).
Maar dromen zijn meer dan alleen hersenspinsels voor op een grijze zondag.
Dromen zijn vonkjes die ons motiveren, die kleine duwtjes geven richting verandering.
Alleen… ze blijven vaak steken in het ‘ooit’.
Ooit, als ik meer tijd heb.
Ooit, als ik meer geld heb.
Ooit, als… nou ja, vul zelf maar in.
Sinds ik halverwege 2023 moeder werd, lijkt het alsof de tijd zich in een eindeloze spiraal van herhaling heeft gewikkeld. Mijn dagen zijn gevuld met werk, huishouden, onze dochter, vriendlief en familie. En terwijl ik met één hand de was strijk en met de andere een driftbui probeer te sussen, dringt zich steeds vaker de gedachte op:
Wat voor leven wil ik eigenlijk leiden?
Over twee jaar word ik 40. Een leeftijd waarvan ik vroeger dacht dat je dan ongetwijfeld alles op een rijtje had. Ik kan je alvast vertellen: dat is niet zo. Maar het zet me wel aan het denken. Wat wil ik nog in mijn leven? En minstens zo belangrijk: wat wil ik niet meer?
Ik mis sporten. Vroeger fietste ik naar het werk, liep ik drie keer per week en maakte ik lange wandeltochten. Nu voelt zelfs de trap opgaan als een work-out.
En ik mis mijn creatieve kant - het haken, tekenen of gewoon lummelen zonder doel. Mijn granny squares liggen nog steeds stof te vergaren en die kerst CAL waarin ik 100 amigurumi’s zou haken voor Nieuwjaar? Laten we zeggen dat ik er een creatieve interpretatie van ‘deadline’ op nahoud.
Het probleem is niet alleen tijd. Het is ook hoe ik die tijd invul. Want ja, ik ben een werknemer, collega, dochter, vriendin, partner en moeder. Al die rollen komen met een pakketje verantwoordelijkheden en verplichtingen. Maar ergens onderweg ben ik vergeten dat ik ook gewoon ‘ik’ ben. En die ‘ik’ heeft ook tijd nodig. Tijd om te sporten, om buiten te zijn, om te verdwalen in een boek of in mijn eigen gedachten. Tijd om weer even mezelf te zijn zonder al die labels.
En stiekem… stiekem droom ik er nog altijd van om mijn eigen haakpatronen te bedenken en ontwerpen. Ideeën genoeg, daar ligt het niet aan. Maar ermee starten? Er lijkt altijd wel iets ‘belangrijkers’ te doen, zoals de was opvouwen of proberen te achterhalen wat die mysterieuze vlek op de vloer is. Het is inmiddels zo lang geleden dat ik nog een haaknaald heb vastgenomen dat ik waarschijnlijk eerst opnieuw de basissteken moet oefenen.
Toch lijkt het mij geweldig. Al is het niet eenvoudig om dat ontwerp in je hoofd om te toveren tot een 3D figuur of voorwerp. Daarnaast is er ook de twijfel. Er zijn al zoveel fantastische ontwerpers, wie zit er nu te wachten op mijn creaties? Zijn er eigenlijk nog wel mensen die haken?
Dromen zijn prachtig, maar het echte verschil maak je wanneer je er ook iets mee doet. Dat betekent niet dat je direct je job moet opzeggen om die wereldreis te maken of een minimalistisch leven moet beginnen zonder ooit nog iets te kopen.
Het gaat erom dat je kleine stappen zet.
Ik denk bijvoorbeeld aan… een nieuwsbrief schrijven of parttime gaan werken. Want het leven dat ik wil leiden, wacht niet tot ik 40 ben. Het begint nu. Dus ik sluit mijn laptop af en ga op zoek naar mijn haaknaald. Tot volgende week! 👋
💬 En jij? Wat is jouw droom? En wat doe jij eraan om die droom dichterbij te brengen?
Laat het mij weten in de reacties. Wie weet inspireren we elkaar om niet alleen te dromen, maar ook te doen.