Gratis wijsheid, elke dag open...

Er is een plek waar ik altijd gelukkig word, ongeacht hoe chaotisch mijn dag verloopt.

De bibliotheek is voor mij een magische wereld waar de stress van het dagelijks leven even verdwijnt. Zodra ik binnenstap, omringd door zoveel wijsheid en beloftevolle verhalen, voel ik een rust over mij neerdalen.

De magie van de bib

Voor mij is een uitstap naar de bibliotheek een momentje me-time. Gratis toegang tot oneindig veel verhalen en zoveel wijsheid in één ruimte. Beter dan dat wordt het niet. Als Open+ lid kan ik er altijd binnen, zelfs op feestdagen.

Er is iets bijzonders aan ronddwalen in een lege bibliotheek. Als ik ‘s avonds ga, nadat onze dochter in bed ligt, ben ik vaak de enige bezoeker. Ik loop er rond als een ontdekkingsreiziger in een onbekend universum. Eerst ga ik mijn boekenlijstje af en voel ik mij een detective op een missie. Daarna dwaal ik een beetje doelloos tussen de rekken en laat ik het lot beslissen welk boek ik nog mee naar huis neem. Ik stop pas met boeken verzamelen totdat mijn tas overvol zit.

Overdag ga ik soms met onze dochter (20 maanden). Ze is nog klein maar een echte boekenfan. Jong geleerd is oud gedaan, en ik ben vastbesloten haar de liefde voor lezen mee te geven. Eerst waren er stoffen en badboekjes (perfect om op te sabbelen), daarna flapjes- en geluidenboeken. Tegenwoordig zitten we volop in de fase van korte verhalen en aanwijsboeken. Ze kijkt, wijst, leert nieuwe woordjes en ik geniet. 💗

Vroeger in de bib: fichebakken en fantasie

Als kind was de bibliotheek al één van mijn favoriete plekken. Ik verslond fantasieverhalen en bracht uren door tussen de rekken. Maar de bib was niet alleen voor plezier, het was ook pure noodzaak. Thuis hadden we pas een computer toen ik 15 jaar was. Informatie moest ik zoeken in fichebakken, kleine kartonnen kaartjes met mysterieuze codes die me naar het juiste boek in de bib leidden.

Nu klinkt dat bijna prehistorisch. Wie herinnert zich nog dat systeem? En belangrijker: hoe oud klink ik eigenlijk als ik dit soort dingen vertel?

Gratis, maar onbetaalbaar

Lezen is voor mij pure ontspanning. Of beter gezegd: zou pure ontspanning moeten zijn. De realiteit is dat ik vaak in slaap val na drie pagina’s, omdat mijn brein na een hele dag moederen en werken het concentratievermogen heeft van een goudvis. Toch blijf ik mezelf wijsmaken dat ik vanavond echt ga doorlezen. Totdat ik me realiseer dat mijn dochter haar knuffel niet kan vinden, de was nog in de machine zit en ik ineens drie kwartier op Instagram heb gescrold. Oeps.

Ik geef niet op. Elk boek dat ik uitlees voelt als een kleine overwinning. De bibliotheek blijft mijn toevluchtsoord. Een plek waar verhalen wachten om ontdekt te worden, waar je even mag verdwalen en waar je gratis (of ja, voor slechts 5 euro per jaar!) eindeloos veel avonturen kunt beleven.

Dus, als je me zoekt: ik zit waarschijnlijk ergens tussen de romans en de kinderboeken. Of ik ben in slaap gevallen boven een thriller. Kan ook.

💬 Ben jij ook zo’n bib-bezoeker of koop je liever je eigen boeken?

Reageer op deze e-mail of laat het mij weten in de reacties.

---