Dit was ... augustus
Augustus in een notendop: potjes, plensbui en peuterpret.
Hallo daar! Welkom bij mijn terugblik naar de voorbije maand waarin ik een dagboekfragment deel, samen met lees- en kijktips.
Het archief van de vorige edities van deze serie vind je hier. Je bent van harte uitgenodigd om in de reacties te delen hoe jouw maand was. 💬
👨👩👧 Gezin & ik
Verlof voorbij, structuur terug
Mijn twee weekjes verlof zijn voorbij. Ik dacht: oh nee, terug werken, maar eigenlijk vond ik het best fijn. Er zit opnieuw wat structuur in mijn dagen en daardoor genoot ik extra van de vrije momenten.
Uit eten met een peuter, kan dat?
Zeker wel. Met ons drieën trokken we naar een brasserie in de buurt. Ik had een tasje vol speelgoed mee “voor het geval dat”, maar dochterlief had daar nul interesse in. Zij keek vooral schaamteloos rond naar de andere klanten (gratis entertainment!). Twee uur later had ze flink gegeten en was de peuter-stilzit-batterij leeg. Conclusie: geslaagd mét applaus voor onze kleine diva.
Scoot & Ride
Dankzij een tip van een collega ontdekten we de Scoot & Ride. Een loopfiets die je later kan omtoveren tot step. Na drie pogingen had dochterlief al door hoe ze haar gewicht naar links en rechts moest verplaatsen. Intuïtief, noemen ze dat. Ik noem het: mama moet nu stevig doorstappen om haar bij te houden.
Nieuwe speeltuin, nieuwe avonturen
Ik nam een dagje recup en we trokken naar een speeltuintje dat we nog niet hadden verkend. Een klein hoekje voor peuters, maar een groot succes. Dochterlief klom in haar eentje het speelhuisje op en gleed trots naar beneden. Op de terugweg kregen we een plensbui. Wij schuilden even onder een boom en fietsten daarna vrolijk verder. Binnen het kwartier waren we alweer droog.
Schrikmomentje met mama
Een minder vrolijk stukje, mijn mama werd plots erg ziek. Misselijk, draaierig, ogen dicht tegen het licht. Gelukkig ging het na enkele dagen zetelrust en medicatie weer beter. Toch was het een reality check. Onze ouders zijn zestigers, en plots voel je dat getal zwaarder wegen.
Potjespret
Dochterlief is nu 2 jaar en 2 maanden. Deze week deed ze voor het eerst elke dag minstens één plasje op haar potje. Geen potjestraining hier, gewoon op haar eigen ritme. Ze is dolblij als er effectief iets in ligt, en zichtbaar teleurgesteld als het potje leeg blijft. Ik moedig haar aan en juich mee.
Vooruitblik
Met de start van het nieuwe schooljaar realiseer ik mij dat onze peuter in 2026 naar school gaat. Dat lijkt nog ver, maar ik voel het al, de tijd gaat veel te snel. Zij is er vast helemaal klaar voor, maar ik… snif snif. Gelukkig geniet ze nu nog met volle teugen van haar dagen thuis. En ik ook.
En zo eindigde augustus: een beetje natgeregend, een beetje moe, maar vooral heel dankbaar. Op naar september!
💬 Wat was voor jou het mooiste kleine moment van augustus?”
Reageer op deze e-mail of laat een reactie achter in de comments.
Ik hoor graag van je!
✍️ Leesvoer
Inspirerende artikels, weetjes of grappige verhalen die ik graag met jullie deel:
- schreef dit hilarische verhaal over de blote billen van Gerrit. Preview:
Toen de man wat eerder thuiskwam van zijn werk en de trap opliep naar de slaapkamer om zich om te kleden, keek hij recht in een witte blote bilnaad, hupsend heen en weer gaand tussen de benen van z’n vrouw.
‘Oh, ik stoor geloof ik’, mompelde hij. Wanneer is reizen cool geworden? vraagt
zich af, en ben ik saai omdat ik thuisblijf? Vorig jaar schreef ik een gelijkaardige post:Lees deze column van Valerie over een bus, haar (relatie)breuk en Bridget.
‘Misschien bestaan we allemaal uit al onze mogelijke levens. Misschien is het leven dat we nu leven niks anders dan de som van keuzes die we maakten en kansen die we lieten liggen.’
Uit #21 De andere levens van Annelies door
Wat
betreft, is smartphonegebruik nabij kinderen een vorm van het nieuwe roken en zij legt uit waarom. Ik ben het met haar eens, en jij?Ik las dit artikel over de natuurlijke wijsheid van kinderen en knikte ongeveer bij elke zin – want ja, dit herken ik zó bij onze eigen peuter. Kinderen zijn gewoon kleine zenmeesters met een vleugje chaos: ze ontdekken vanzelf, vallen en staan weer op, huilen of lachen zonder filter en hebben nul behoefte aan onze goedbedoelde “handleidingen”. Soms denk ik: misschien moeten wij meer van hen leren, in plaats van andersom.
Ik las het verhaal van
over zijn bizarre ervaring met antidepressiva. Heel verhelderend. Zelf heb ik er totaal geen ervaring mee, maar dankzij zijn stuk kan ik me er toch iets beter bij voorstellen.
‘We lopen allemaal een labyrint. We weten niet waar we uitkomen. We nemen een draad mee als houvast, maar onderweg komen we onze demonen tegen. Soms slaan we een verkeerde weg in. Dan keren we om. Kijken opnieuw.’
Uit Hoe ik ooit begon met bloggen door
📚 Ik las
✨ Deze zomer wordt écht anders van Carley Fortune is pure chicklit: voorspelbaar, romantisch en heerlijk vlot geschreven. Ideaal leesvoer voor op vakantie of een zonnige zondag. ⭐️⭐️⭐️⭐️☆
✨ Zomer in het duincafé van Debbie Johnson is precies zo’n boek dat voelt als vakantie: warm, ontspannend en vol gezellige personages. Je zou zo je koffers pakken om ernaartoe te gaan. Ideale zomerlectuur! ⭐️⭐️⭐️⭐️☆
✨ Het kraaienmeisje van Jerker Eriksson is een onvoorspelbare thriller die onder je huid kruipt én blijft nazinderen. ⭐️⭐️⭐️⭐️☆
Wat leest lekker weg op vakantie? Ik testte het voor je uit.👇
📘 Letterliefde • Juli 2025
Juli was geen topmaand op leesvlak. Mijn concentratie lag ergens tussen het zand van de zandbak en de stapel was die nooit verdwijnt. Eén boek maar en dat terwijl ik twee weken verlof had.
📺 Ik keek naar
De overlevenden ★★★☆☆
Deze Australische miniserie is een langzaam brandend drama dat je niet alleen doet nadenken over wie de moord heeft gepleegd, maar vooral over waarom mensen blijven hangen in het verleden.
Het verhaal volgt Kieran Elliott, die vijftien jaar na een tragisch incident terugkeert naar zijn geboortestad Evelyn Bay, waar drie jonge mensen omkwamen. Zijn terugkeer valt samen met de moord op Bronte, een jonge vrouw die het verleden wilde ontrafelen. De serie verweeft het heden met het verleden, waarbij geheimen en schuldgevoelens de gemeenschap blijven achtervolgen.
Hoewel de serie soms traag aanvoelt, compenseert het met diepgang en emotie. Het is geen snelle thriller, maar eerder een introspectieve reis door de gevolgen van het verleden.
Elke aflevering brengt net genoeg onthullingen om je nieuwsgierig te houden. Wat is er destijds gebeurd met Gaby? Wie heeft Bronte vermoord? En hebben deze twee moorden iets met elkaar te maken?
Het voelt als een puzzel die langzaam in elkaar schuift: spannend, mysterieus en precies goed gedoseerd om te blijven bingewatchen.
📺 Te zien op: Netflix, 6 afleveringen, 2025.
🌊 Voor fans van: emotionele drama's, mysterie en sterke karakterontwikkeling.
🕯️ Kijkadvies: ideaal voor een rustige avond met een warm drankje en tijd om na te denken.
The Life List ★★★☆☆
The Life List is zo’n film die je met gemak wegkijkt, maar waar je achteraf niet per se over doorpraat. Het verhaal, een vrouw die een lijst met dromen en doelen afwerkt, is voorspelbaar van begin tot einde. Je voelt de plottwists al kilometers ver aankomen, inclusief het obligate vleugje romantiek.
Toch is het geen straf om te kijken. De film is luchtig, ontspannend en onderhoudend. Genoeg voor een avondje hersenrust. Geen hoogvlieger, wel prima met een kop thee en iets zoets erbij.
📺 Te zien op: Netflix, romantische dramafilm, 2025.
✨ Voor fans van: voorspelbare feelgoods en happy endings zonder verrassingen.
Untamed ★★★★☆
Untamed begint met een moord in Yosemite en sleurt je meteen de wildernis in. Wat de serie zo goed maakt, zijn de verschillende verhaallijnen die slim in elkaar haken. Telkens als je denkt te weten hoe het zit, word je toch weer verrast.
Het is onderhoudend, meeslepend en vol onverwachte wendingen. Kortom, zes afleveringen die je zo wegkijkt. Een aanrader!
📺 Te zien op: Netflix, 6 afleveringen, 2025.
✨ Voor fans van: sterke misdaadseries en natuurdrama’s met een rauw randje.
Nieuwsbrief gemist?
Dit verscheen in augustus:
We doen hier tot nu toe ook potjes training op eigen tempo. Ze is ondertussen 2 jaar en 10 maanden en plast toch elke dag meerdere keren. Ze is begonnen toen ze net 2 was maar wou ook een periode van 3 maanden niets van het potje weten. Nu gaat het weer de goede kant op. Ze gaat nu altijd op vaste momenten (voor bed en net uit bed) maar ze begint het nu ook langzaam zelf aan te geven en is heel druk met dat poep ook op de wc kan. Ik ben benieuwd wanneer ze besluit dat ze geen luier meer om hoeft want daar heeft ze het steeds vaker over
Wat leuk om onverwacht een quote van mezelf te zien opduiken, dankjewel! Mijn kleine gelukje van augustus was een ijsvogeltje zien.