Brief voor dochterlief #3: dreumes met een willetje
Waarom een peuter de perfecte mix is van engel en tornado.
Lieve dochter,
Het is nu anderhalf jaar geleden dat jij met veel bravoure onze wereld binnenkwam. Je bent een klein mensje met een groot karakter, dat steeds duidelijker naar voren komt. En hoe confronterend is het om te zien dat je jouw eigenzinnigheid van mij hebt geërfd. Het woordje ‘nee’ hoef je zelfs nog niet uit te spreken, je schudt duidelijk genoeg met jouw hoofd wanneer het je niet zint.
Mandarijnen en macht
Het moet gezegd: jij wilt alles zelf doen. Of het nu gaat om je jas aantrekken (waarbij één mouw altijd wat langer blijft hangen) of je bord leegeten - mijn hulp is overbodig verklaard. Laatst zag ik hoe je met ongekende focus een mandarijn pelde. Niet alleen je eigen mandarijn trouwens. Als je de kans krijgt, graai je die van mij ook mee.
Een dreumes als huishoudhulp
Je helpt graag en je bent heel serieus in je taak: het blokje in de vaatwasser, kruimeltjes vegen, was sorteren - of liever, alles weer van het rek trekken. Vooral je liefde voor elastiekjes die je rondstrooit en daarna ‘opruimt’ (om volgens helemaal opnieuw te beginnen) geeft een nieuwe dimensie aan spelen. Waarom koop ik eigenlijk speelgoed?
De winkelprinses
Elke week maken we dezelfde tocht naar de buurtwinkel. En elke week weet je daar iedereen in te palmen. Van de caissière tot willekeurige voorbijgangers: iedereen krijgt een zwaai of een glimlach van jou. Je straalt iets uit dat mensen blij maakt, hoe klein je ook bent. De winkelmedewerkers hebben je zien groeien van een slapend baby’tje in de draagzak tot een kleine helper die boodschappen op de band legt.
Niet alleen maar zonneschijn
Natuurlijk, je bent niet altijd de perfecte engel. Als je jouw zin niet krijgt, verander je in een kleine storm. Wat je in jouw handen krijgt, vliegt door de kamer, en soms loop je boos weg met je kleine stappen in huppelgang. De kasten leeghalen vind je ook nog steeds een topactiviteit. We hebben gelukkig een compromis bereikt: jij weet wat je wel én niet mag nemen uit elke kast of lade. Zo hoef ik niet drie keer per dag de keukenkast opnieuw in te richten. Win-win, toch?
Er zijn ook momenten waarop je duidelijk laat merken wat je minder leuk vindt. Neem bijvoorbeeld tanden poetsen of je pyjama aantrekken: zodra ik het onderwerp uitspreek, ben je plots een mini-marathonloper. Al snel leerde ik dat ‘samen doen’ leuker klinkt dan gedwongen worden. Dus laat ik je zoveel mogelijk zelf doen, wat betekent dat wij samen tandjes poetsen zonder dat er elke avond een Grote Strijd plaatsvindt.
Bij de pyjama en luierverversing hetzelfde verhaal: jij mag helpen (lees: alles wat ik doe, duurt nu drie keer langer). Maar hé, kleine overwinningen!
De volgende stapjes
Je bent een ontdekkingsreiziger in de dop. Buiten ontdek je de wereld met je grote blauwe kijkers, en binnen oefen je alvast voor je volgende fase: zindelijkheid. Soms geef je zelf aan wanneer je luier nat is, en daar speel ik natuurlijk slim op in. Luierbroekjes en potje staan klaar - een nieuw avontuur ligt op de loer.
Lieve schat,
Ik kijk zo uit naar de woorden die straks uit jouw mond komen. Tot nu toe zijn ‘mama’, ‘papa’ en een paar creatieve varianten als ‘wawa’ (voor een blaffende hond) en ‘tata’ (tandjes poetsen) jouw hoogtepunt. Welke eigenschappen van mezelf ik nog in jou zal herkennen en wat je van papa hebt meegekregen - ik ben ontzettend benieuwd!
Eén ding weet ik zeker: met jouw koppigheid, charme en grote hart is de wereld een betere plek met jou erin. Blijf ontdekken, blijf groeien en weet dat ik elke dag van jou leer. Je bent onze kleine prinses, en we zien je heel graag! ❤️
Met veel liefde,
je mama
